...κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει, περνούν οι ώρες, οι μέρες, τα χρόνια και κάποια στιγμή βλέπεις στον καθρέφτη μια φιγούρα που δεν είναι δική σου. Κι η σιωπή, εκκωφαντική!
Η διαπροσωπική μας ευπάθεια λέει ευθύνεται για τα κολλήματα του νου και τα δυσλειτουργικά νοητικά σχήματα που δικτυώθηκαν στον εγκέφαλο εξ απαλών ονύχων και τον μετέτρεψαν σε ζούγκλα.
Μονομανίες και διαστροφικές συνήθειες, δημιουργικές μεν - αντικοινωνικές δε...
Χώρο, ζωτικό χώρο ν΄αναπνέεις και να κινείσαι κι είναι αρκετό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου