Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ...


Όταν είμαστε μαζί αναπόφευκτα βλέπω τον εαυτό μου με τα δικά σου μάτια και ξεχνώ ποιά είμαι, πού στήριξα ολόκληρη τη ζωή και τις επιλογές μου και νιώθω γελοία ανεπαρκής και αποτυχημένη.
Αυτό δεν σημαίνει ότι με βλέπεις απαραίτητα κι εσύ έτσι, σημαίνει μόνο πόσο ανασφαλής και βλαμμένη είμαι.
Θάθελα να ήμουν αρκετά νέα, αρκετά όμορφη, αρκετά έξυπνη και ενδιαφέρουσα, ώστε να νιώθω λίγο καλύτερα.
Αυτό μόνο...

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ...

Κανένα απολύτως χρώμα...
Πάνε χρόνια που έπαψα να ευαισθητοποιούμαι συναισθηματικά στις γιορτές. Οι προσδοκίες που είχα παλιά αυτές τις μέρες είχαν αποτέλεσμα να περνώ χάλια. Από τότε που τις απομυθοποίησα περνούν ήσυχα.
Γενικά όσο περνούν τα χρόνια γίνομαι "παρατηρητής" της ζωής μου κι είναι καλό.
Μόνο που μια στις τόσες συμβαίνει κάτι και μπουκάρουν όλα κι είναι πάλι σα να μην πέρασε μια μέρα...

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ...


Λένε "το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού" κι έχουν δίκιο...
Ναι, είμαι ανεπίδεκτη!!!
Δηλώνω πλήρη αδυναμία να εξημερωθώ.
Πως επιβιώνω;
Μέσα απ΄την ελευθεριότητα στη σκέψη και στη ματιά.
Λουφάζω;
Ίσως, αλλά πώς να ελευθερωθώ από την αγάπη; Είμαι δεμένη χειροπόδαρα...
Και το χειρότερο;
Είναι επιλογή μου - απόλυτα συνειδητή.
Τι ακριβώς μου συμβαίνει;
Φοβάμαι την ελευθερία;
Βιώνω ματαίωση;
Είμαι άλλο ένα ανθρωπάκι;
Τι;;;

Η μόνη απάντηση που έχω να δώσω είναι ότι μάλλον είμαι αθεράπευτα ρομαντική...

ΑΣΕΒΕΙΑ...

Όταν ο άλλος δε σε θεωρεί αντάξια του και παρόλα αυτά στα πλαίσια της γενναιοψυχίας του σου χαρίζει μέρος της προσοχής του, για να πιάσει τόπο η "θυσία" του πρέπει να στο χαλαλίζει κι αν όχι, να ξεχωρίζει τη διαφορά μεταξύ υπερηφάνειας και ευγνωμοσύνης από τη μια και ταπεινότητας και υποταγής από την άλλη.
Διαφορετικά, αποσύρει την προσοχή του εν είδει τιμωρίας, είτε για "ασέβεια" που σημαίνει έλλειψη δικής του ταπεινότητας και ότι στην πραγματικότητα περίμενε "υποταγή", είτε για "λατρεία" που σημαίνει έλλειψη γενναιοδωρίας και σπουδή για διορθωτικές κινήσεις μην και χάσεις το μέτρο.
Πως να νιώσει κανείς ευλογημένος...


Χαράξου κάπου
με οποιονδήποτε
τρόπο
και ύστερα πάλι
σβήσου
με γενναιοδωρία.

Οδυσσέας Ελύτης

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

ΕΡΩΤΑΣ...

...Να σου γλείψω τα χέρια,
να σου γλείψω τα πόδια –
η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή.
Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεσαι εσύ τον έρωτα.
Δεν είναι μόνο μούσκεμα χειλιών,
φυτέματα αγκαλιασμάτων στις μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριά σπασμών.
Είναι προπάντων επαλήθευση της μοναξιάς μας,
όταν επιχειρούμε να κουρνιάσουμε σε δυσκολοκατάχτητο κορμί.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

I WISH YOU WERE HERE...

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

ΝΤΡΟΠΗ...


Ξεκίνησα αυτό το blog με πρόθεση να γίνει ένα είδος προσωπικού ημερολογίου όπου θα αδειάζω ανώνυμα τα σώψυχα μου προκειμένου να κρατήσω κάποιες ισορροπίες.
Λυπάμαι για λογαριασμό μου, αλλά ακόμα κι έτσι μου είναι αδύνατο να "εκτεθώ".
Νιώθω "γυμνή" κι ας μην το διαβάζει κανένας.
Αλλά μάλλον το πρόβλημα μου δεν είναι οι άλλοι αλλά ο εαυτός μου.
Ίσως επειδή γράφοντας τα γίνονται πιο πραγματικά, αλλά αν δε βγούν στην επιφάνεια πως να τα ξορκίσω;

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ...

COMMITMENT...



Avoid commitment are people who know what a big thing it is...

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΩ...

IMAGINE...


ΞΕΒΟΛΕΜΑ...

Είδα χθες τη γερμανική ταινία του Ντένις Γκένσελ "ΤΟ ΚΥΜΑ". Ήταν τελικά όντως ενδιαφέρουσα, όπως ακούγεται.
Είχε να κάνει με την εφαρμογή ενός φασιστικού μοντέλου σε ένα σχολείο, εν είδει βιωματικής διδασκαλίας.
Ένας αντισυμβατικός καθηγητής πολιτικής ιστορίας για να δώσει στους μαθητές του να καταλάβουν τι θα πει απολυταρχία εφάρμοσε μεθοδεύσεις "αγελοποίησης". Δηλαδή επέβαλε πειθαρχία στους μαθητές του, τους συσπείρωσε σε ομάδα με δική της ταυτότητα στολή-έμβλημα-χαιρετισμό, ενότητα, συλλογικότητα, ομαδικό πνεύμα, συντροφικότητα, κοινό στόχο και καθήκοντα. Ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό πράγμα που δεν θα γινόταν αν ο ίδιος δεν ένέπνεε σαν ηγέτης. Από κει και πέρα η ομάδα αυτοτροφοδοτήθηκε και σε χρόνο μηδέν χάθηκε ο έλεγχος με τραγικές συνέπειες. Κινήθηκε σαν φασιστική οργάνωση εξοστρακίζοντας όποιον διαφωνούσε ή αρνούνταν να ευθυγραμμιστεί. Ομαδοσκέψη σε όλο το μεγαλείο. Και ο κεντρικός ήρωας απόλυτα πειστικός. Στο φινάλε της ταινίας τα μάτια του σε "στοιχειώνουν".
Φοβερή σκηνοθεσία, "στακάτη" σαν ντοκυμαντέρ, χωρίς όμως να εμβαθύνει σε χαρακτήρες, σχηματική, απλουστευμένη και με προβλέψιμη εξέλιξη. Σαν να σου μαθαίνει ξανά την αλφαβήτα, ένα μανιφέστο-απόδειξη ότι θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ευδοκιμήσει ένα καθεστώς αντίστοιχο του Γ΄Ράιχ και ένας χαρισματικός ηγέτης να μετατρέψει τους ανθρώπους σε άβουλα πιόνια.
Βασίστηκε σε ένα πραγματικό πείραμα που έγινε σε σχολείο στην Καλιφόρνια το 1967 (αντίστοιχο του πειράματος Στάφορντ με φύλακες και φυλακισμένους), που έγινε για να αποδείξει πόσο εύκολο είναι να χειραγωγηθούμε μέσα από την ανάγκη μας να ανήκουμε κάπου και να πιστέψουμε σε κάτι.
Μου έκανε εντύπωση σήμερα που είδα τις κριτικές, οι περισσότεροι αναφέρονται στους ναζί και το βλέπουν μακροκοινωνικά. Δεν το συνδέουν με τη χειραγώγηση στην καθημερινότητα μας στη δουλειά στην πολιτική τα ΜΜΕ στις οικογένειες στα παιδιά μας. Σαν να μην μας αφορά, θεωρούμε ότι θα το πάθαιναν μόνο άνθρωποι χωρίς βούληση και κουλτούρα και φυσικά θεωρούμε ότι η συγκεκριμένη πρακτική είναι απολύτως καταδικαστέα.
Ξεχνούμε ή δεν γνωρίζουμε ότι όλοι σχεδόν είμαστε χειραγωγήσιμοι, εκ κατασκευής.
Ξεχνούμε επίσης ότι τίποτα δεν είναι άσπρο-μαύρο. Κάποιες φορές εν ονόματι των αποτελεσμάτων που είναι εκπληκτικά, οι στρατηγικές του κατάπτυστου φασισμού αποτελούν αναγκαιότητα. Το λεπτό σημείο είναι ο κώδικας ηθικής του ηγέτη και η μέθη της απόλυτης εξουσίας, αν υποθέσουμε ότι μπορεί να ελεγχθεί η κατάσταση.
Τέλος πάντων, και ο πιο ανυποψίαστος θεατής θα θορυβηθεί και θα μπει σε σκέψεις έστω και λιγάκι.
Από αυτό όμως μέχρι το να μπει στη διαδικασία να περάσει από κρισάρα κατά πόσο ο ίδιος μανιπουλάρει ή μανιπουλάρεται και μέσα από ποιούς μηχανισμούς εσωτερικούς και πρακτικούς, υπάρχει χάσμα δυσθεώρητο.
Το ξεβόλεμα είναι ζόρι... γενικώς...

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

EMOTIONAL LOOPS...


"...Πάντα με προλάβαινες
πριν ν΄ανοίξω την πόρτα της λήθης
για να μου δώσεις εκείνο το φιλί
το φονικό των αποστάσεων..."

Γιάννης Τόλιας


Δε θα μπορούσα να βρω στίχο πιο αντιπροσωπευτικό...

BILLIE HOLIDAY...

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

JUST A LITTLE...


Για να αλλάξει κανείς τη στάση και τη συμπεριφορά του, εκτός του ότι είναι δύσκολο, πρέπει πρώτα να πειστεί για το λάθος.
Προσωπικά θέλω να έχω δικαίωμα στο λάθος. Δικαίωμα να λέω που και που τη λάθος λέξη σ΄αυτούς που αγαπώ, όταν δεν είμαι συγκεντρωμένη. Να είμαι ρε αδερφέ λίγο χαλαρή. Να μην είναι έτοιμοι να μου θυμώσουν ή να πληγωθούν και κυρίως να μην είναι έτοιμοι να με "τιμωρήσουν". Να με γνωρίζουν, να με εμπιστεύονται και να με αποδέχονται λίγο περισσότερο. Just a little bit ...
Και όποιος ενδιαφέρεται αρκετά, δεν μπορεί παρά να σε γνωρίσει, να δει σε ποιο επίπεδο μπορεί να σ΄εμπιστευτεί, και να επιλέξει αν σε θέλει στη ζωή του.
Βέβαια, υπάρχουν και ¨βλαμμένοι" ανίκανοι να εμπιστευτούν και συ τους αγαπάς.
Ε, τότε... το μόνο που χρειάζεσαι είναι καρδιά ...ΧΧΧΧL

ΑΓΑΠΗ...

Ποιος καιγεται απόψε
και μύρισε η πόλη αγάπη;

Fire - fractal art by Vicky Brago-Mytchell

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

LIFE IS SHORT...

Thay say, it takes a minute
to find a special person
an hour to appreciate them
a day to love them
but then an entire life
to forget them...

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008

STAND-BY...



...κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει, περνούν οι ώρες, οι μέρες, τα χρόνια και κάποια στιγμή βλέπεις στον καθρέφτη μια φιγούρα που δεν είναι δική σου. Κι η σιωπή, εκκωφαντική!

Η διαπροσωπική μας ευπάθεια λέει ευθύνεται για τα κολλήματα του νου και τα δυσλειτουργικά νοητικά σχήματα που δικτυώθηκαν στον εγκέφαλο εξ απαλών ονύχων και τον μετέτρεψαν σε ζούγκλα.

Μονομανίες και διαστροφικές συνήθειες, δημιουργικές μεν - αντικοινωνικές δε...

Χώρο, ζωτικό χώρο ν΄αναπνέεις και να κινείσαι κι είναι αρκετό.

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

ΜΙΖΕΡΙΑ...


Όσο και να προσέχεις δεν μπορεί κάπου θα πεις τη λάθος λέξη, που δεν θα περάσει απαρατήρητη γιατί ακριβώς υπάρχει κάποιος που την ψάχνει και την περιμένει...
Δεν υπάρχουν αληθινά large άνθρωποι... ψάχνουν όλη την ώρα για σημεία που είσαι ανεπαρκής, κι όποιος ψάχνει βρίσκει...

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΝΑΙΟΥ...

Αστεροειδής "έρως"

Ο έρωτας έρχεται χωρίς προειδοποίηση.
Υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι μπορείς να το σταματήσεις στην αρχή, αν απομακρυνθείς.
Έτσι είναι, μόνο που στην αρχή συνήθως το υποτιμάς...
Όταν αρχίζεις να το ψυχανεμίζεσαι είναι ήδη αργά...

Αν είσαι τυχερός ζεις μέσα απ΄την προσμονή και μεθάς.
Κι αν είσαι μόνος σ΄αυτό, τι γίνεται; Θέτεις τη ζωή σου σε αναμονή. Η ζωή σου μετράει μέρες, ώρες, στιγμές απουσίας...

Μπορείς να το διαχειριστείς - με κόπο, με ή χωρίς απώλειες. Συμβαίνει κάθε μέρα.
Πως τα καταφέρνεις; Μα με γενναιότητα φυσικά...

Ένας ρόλος πάνω - ένας ρόλος κάτω, δε βαριέσαι...

ΕΠΑΦΕΣ...



Όμορφο να σε σκέφτονται και να σε παίρνουν τηλέφωνο γιατί ξέρουν ότι το χρειάζεσαι...
Όμως το αληθινά όμορφο είναι να σε παίρνουν γιατί θέλουν να μοιραστούν κάτι μαζί σου, τη χαρά τους την αγωνία τους τις ανασφάλειες τους.
Να σου ζητούν να βγείτε παρέα, γιατί θα περάσετε όμορφα μαζί κι όχι σαν καθήκον προς κάποιον που αγαπούν, άρα οφείλουν να είναι κομμάτι της ζωής του.

Τσάι και συμπάθεια... Δεν είν΄κακό... Άχρηστο είναι. Σαν πληγές που τις σκαλίζεις και δεν κλείνουν ποτέ.
Δεν σ΄αφήνει να πας παρακάτω, ακόμα κι αν το παρακάτω είναι να βουτήξεις στο γκρεμό...

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ...



Ξεκινούμε τη ζωή μας νιώθοντας παντοδύναμοι.
Τόσες πολλές δυνατότητες γύρω και όλος ο χρόνος του κόσμου δικός μας...

Τι απάτη!!!
Πόσο υπερτιμημένο το "εν δυνάμει"...

ΛΕΝΕ...

Αληθινή αγάπη δεν είναι αυτή που αντέχει στους μακρόχρονους χωρισμούς...

Αληθινή αγάπη είναι αυτή που αντέχει στη μακρόχρονη οικειότητα...

ΦΙΛΟΙ...

Θέλω να μ΄αγαπούν επειδή ακριβώς είμαι αυτή που είμαι και όχι παρά το ότι είμαι αυτή που είμαι...

Αποδοχή με αλλά δεν είναι αποδοχή...

ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ...


Πότε σε "ρίχνει" κάποιος κανοντας σε να νιώθεις απολύτως αναλώσιμη;

Και δεν σε παρηγορεί ούτε η γνώση ότι σ΄αγαπάει και σε νοιάζεται, ούτε η ανάμνηση στιγμών που ένοιωθες "χαιδεμένη"...

Είναι απλά θέμα προτεραιοτήτων και συ ακόμα πιο απλά μια παράπλευρη απώλεια...
Και δεν πρόκειται για στιγμιαίο γεγονός - απλά δεν είσαι αρκετά σημαντική για να μπεις στις προτεραιότητες. Είναι και θέμα χρονισμού - οι ανάγκες δεν μπαίνουν στην ατζέντα...

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008

ΚΥΗΣΗ...

Νιώθω σαν εγκυμονούσα. Μόνο που δεν ελευθερώνομαι, κάτι σαν ανεμογκάστρι...
Κι όσα δεν βλέπουν φως για καιρό, κακοφορμίζουν...

ΡΟΛΟΙ...


Ώρες ατελείωτες στο ίντερνετ πηδώντας απτο ένα στο άλλο χωρίς στάση και η διάθεση σταθερά στην κατιούσα. Μια τρελλή διάθεση φυγής και ενέργεια που δεν ξέρω που να διοχετεύσω

Σκεφτόμουν... είναι θαύμα που τελικά δεν χάνομαι ανάμεσα σε τόσους ρόλους, τόσα χρονια τώρα, και παραμένω -αν παραμένω- σε επαφή με την αλήθεια μου.

Τι με σώζει άραγε; κάποιου είδους αυτισμός; ή μήπως το ότι δεν διατυπώνω σχεδόν ποτέ τις αντιρρήσεις μου, δίνω παραπλανητικά στοιχεία και αφήνω τους άλλους στα σκοτάδια;
Πως να με πείσει κανείς να αλλάξω ή να κάνω οτιδήποτε, όταν δεν ξέρει τις πραγματικές αντιρρήσεις και ποια επιχειρήματα θα είχαν αποτέλεσμα;

Γιατί νομίζω ότι το κάνω;
Γιατί δεν ενδιαφέρεται κανείς και δεν διαπραγματεύομαι την ησυχία μου σε θνησιγενείς καταστάσεις.

Ξέρω μυρίζει απογοήτευση από τα πέρα αμπέλια. Παρόλα αυτά δεν μου φταίει κανείς.

Είναι ατολμία; Μπα, εσωτερική σύγκρουση με αμφίροπες δυνάμεις που σε καταδικάζουν σε μια αδράνεια με την όψη της απάθειας.
Και να σκεφτείς ότι είμαι της δράσης ή έστω της έμπρακτης αντίδρασης. Δεν υπάρχει κάτι που δεν θα μπορούσα να κάνω, αν το αποφάσιζα.

Αστείο δεν είναι;

ΤΟ ΑΝΑΠΟΔΡΑΣΤΟ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ...


Prisoner - Dianne Kaufman

Όλοι έχουμε ορατές ή αόρατες αναπόδραστες πραγματικότητες, που καθορίζουν στην καθημερινότητα μας τα προσωπικά μας όρια του εφικτού.

Έτσι γεννιούνται μυστικοί κόσμοι φανταστικοί ή πραγματικοί να παράσχουν τροφή, όχι σαν είδος πολυτέλειας, αλλά ζωτικής ανάγκης.



.

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

ΕΓΚΑΙΝΙΑ...

.

Salvador Dalí, The Great Masturbator

Εγκαίνια στο καταφύγιο μου...

Θάθελα να γράφω μόνο όταν είμαι σε επαφή με την αλήθεια μου, αλλά καμια φορά γράφω ακριβώς γι αυτό για να αποκτώ επαφή.

Διάθεση - το πιο ευπαθές πράγμα του κόσμου κι οι ρυθμιστές εξωτερικοί, με "πάσο" που παρέδωσες σε ανύποπτο χρόνο καλή τη πίστει...
Ασπίδες προστασίας; μοιάζουν με κείνα τα καλούπια βασανιστηρίων που είχαν τις λόγχες από μέσα.

Το χειρότερο; Μπορεί να χαλιέσαι τζάμπα, χωρίς λόγο, γιατί μαντεύεις λάθος, τα παίρνεις προσωπικά ή είσαι πιο ανασφαλής από όσο χρειάζεται.

Δεν ξέρω τι θέλω... ή μαλλον ξέρω: θέλω ταυτόχρονα πράγματα ακραία αντίθετα. Παραλυτική αμφιθυμία.

Πόσο θάθελα να προχωρώ χωρίς δεύτερες σκέψεις, μισώ τις δεύτερες σκέψεις που μου χαλούν την αγνότητα την καθαρότητα της προσμονής και της απόλαυσης της στιγμής, όταν έρχεται.




.