Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ...


Όταν είμαστε μαζί αναπόφευκτα βλέπω τον εαυτό μου με τα δικά σου μάτια και ξεχνώ ποιά είμαι, πού στήριξα ολόκληρη τη ζωή και τις επιλογές μου και νιώθω γελοία ανεπαρκής και αποτυχημένη.
Αυτό δεν σημαίνει ότι με βλέπεις απαραίτητα κι εσύ έτσι, σημαίνει μόνο πόσο ανασφαλής και βλαμμένη είμαι.
Θάθελα να ήμουν αρκετά νέα, αρκετά όμορφη, αρκετά έξυπνη και ενδιαφέρουσα, ώστε να νιώθω λίγο καλύτερα.
Αυτό μόνο...

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ...

Κανένα απολύτως χρώμα...
Πάνε χρόνια που έπαψα να ευαισθητοποιούμαι συναισθηματικά στις γιορτές. Οι προσδοκίες που είχα παλιά αυτές τις μέρες είχαν αποτέλεσμα να περνώ χάλια. Από τότε που τις απομυθοποίησα περνούν ήσυχα.
Γενικά όσο περνούν τα χρόνια γίνομαι "παρατηρητής" της ζωής μου κι είναι καλό.
Μόνο που μια στις τόσες συμβαίνει κάτι και μπουκάρουν όλα κι είναι πάλι σα να μην πέρασε μια μέρα...

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ...


Λένε "το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού" κι έχουν δίκιο...
Ναι, είμαι ανεπίδεκτη!!!
Δηλώνω πλήρη αδυναμία να εξημερωθώ.
Πως επιβιώνω;
Μέσα απ΄την ελευθεριότητα στη σκέψη και στη ματιά.
Λουφάζω;
Ίσως, αλλά πώς να ελευθερωθώ από την αγάπη; Είμαι δεμένη χειροπόδαρα...
Και το χειρότερο;
Είναι επιλογή μου - απόλυτα συνειδητή.
Τι ακριβώς μου συμβαίνει;
Φοβάμαι την ελευθερία;
Βιώνω ματαίωση;
Είμαι άλλο ένα ανθρωπάκι;
Τι;;;

Η μόνη απάντηση που έχω να δώσω είναι ότι μάλλον είμαι αθεράπευτα ρομαντική...

ΑΣΕΒΕΙΑ...

Όταν ο άλλος δε σε θεωρεί αντάξια του και παρόλα αυτά στα πλαίσια της γενναιοψυχίας του σου χαρίζει μέρος της προσοχής του, για να πιάσει τόπο η "θυσία" του πρέπει να στο χαλαλίζει κι αν όχι, να ξεχωρίζει τη διαφορά μεταξύ υπερηφάνειας και ευγνωμοσύνης από τη μια και ταπεινότητας και υποταγής από την άλλη.
Διαφορετικά, αποσύρει την προσοχή του εν είδει τιμωρίας, είτε για "ασέβεια" που σημαίνει έλλειψη δικής του ταπεινότητας και ότι στην πραγματικότητα περίμενε "υποταγή", είτε για "λατρεία" που σημαίνει έλλειψη γενναιοδωρίας και σπουδή για διορθωτικές κινήσεις μην και χάσεις το μέτρο.
Πως να νιώσει κανείς ευλογημένος...


Χαράξου κάπου
με οποιονδήποτε
τρόπο
και ύστερα πάλι
σβήσου
με γενναιοδωρία.

Οδυσσέας Ελύτης

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

ΕΡΩΤΑΣ...

...Να σου γλείψω τα χέρια,
να σου γλείψω τα πόδια –
η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή.
Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεσαι εσύ τον έρωτα.
Δεν είναι μόνο μούσκεμα χειλιών,
φυτέματα αγκαλιασμάτων στις μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριά σπασμών.
Είναι προπάντων επαλήθευση της μοναξιάς μας,
όταν επιχειρούμε να κουρνιάσουμε σε δυσκολοκατάχτητο κορμί.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

I WISH YOU WERE HERE...

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

ΝΤΡΟΠΗ...


Ξεκίνησα αυτό το blog με πρόθεση να γίνει ένα είδος προσωπικού ημερολογίου όπου θα αδειάζω ανώνυμα τα σώψυχα μου προκειμένου να κρατήσω κάποιες ισορροπίες.
Λυπάμαι για λογαριασμό μου, αλλά ακόμα κι έτσι μου είναι αδύνατο να "εκτεθώ".
Νιώθω "γυμνή" κι ας μην το διαβάζει κανένας.
Αλλά μάλλον το πρόβλημα μου δεν είναι οι άλλοι αλλά ο εαυτός μου.
Ίσως επειδή γράφοντας τα γίνονται πιο πραγματικά, αλλά αν δε βγούν στην επιφάνεια πως να τα ξορκίσω;

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ...

COMMITMENT...



Avoid commitment are people who know what a big thing it is...

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΩ...

IMAGINE...


ΞΕΒΟΛΕΜΑ...

Είδα χθες τη γερμανική ταινία του Ντένις Γκένσελ "ΤΟ ΚΥΜΑ". Ήταν τελικά όντως ενδιαφέρουσα, όπως ακούγεται.
Είχε να κάνει με την εφαρμογή ενός φασιστικού μοντέλου σε ένα σχολείο, εν είδει βιωματικής διδασκαλίας.
Ένας αντισυμβατικός καθηγητής πολιτικής ιστορίας για να δώσει στους μαθητές του να καταλάβουν τι θα πει απολυταρχία εφάρμοσε μεθοδεύσεις "αγελοποίησης". Δηλαδή επέβαλε πειθαρχία στους μαθητές του, τους συσπείρωσε σε ομάδα με δική της ταυτότητα στολή-έμβλημα-χαιρετισμό, ενότητα, συλλογικότητα, ομαδικό πνεύμα, συντροφικότητα, κοινό στόχο και καθήκοντα. Ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό πράγμα που δεν θα γινόταν αν ο ίδιος δεν ένέπνεε σαν ηγέτης. Από κει και πέρα η ομάδα αυτοτροφοδοτήθηκε και σε χρόνο μηδέν χάθηκε ο έλεγχος με τραγικές συνέπειες. Κινήθηκε σαν φασιστική οργάνωση εξοστρακίζοντας όποιον διαφωνούσε ή αρνούνταν να ευθυγραμμιστεί. Ομαδοσκέψη σε όλο το μεγαλείο. Και ο κεντρικός ήρωας απόλυτα πειστικός. Στο φινάλε της ταινίας τα μάτια του σε "στοιχειώνουν".
Φοβερή σκηνοθεσία, "στακάτη" σαν ντοκυμαντέρ, χωρίς όμως να εμβαθύνει σε χαρακτήρες, σχηματική, απλουστευμένη και με προβλέψιμη εξέλιξη. Σαν να σου μαθαίνει ξανά την αλφαβήτα, ένα μανιφέστο-απόδειξη ότι θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ευδοκιμήσει ένα καθεστώς αντίστοιχο του Γ΄Ράιχ και ένας χαρισματικός ηγέτης να μετατρέψει τους ανθρώπους σε άβουλα πιόνια.
Βασίστηκε σε ένα πραγματικό πείραμα που έγινε σε σχολείο στην Καλιφόρνια το 1967 (αντίστοιχο του πειράματος Στάφορντ με φύλακες και φυλακισμένους), που έγινε για να αποδείξει πόσο εύκολο είναι να χειραγωγηθούμε μέσα από την ανάγκη μας να ανήκουμε κάπου και να πιστέψουμε σε κάτι.
Μου έκανε εντύπωση σήμερα που είδα τις κριτικές, οι περισσότεροι αναφέρονται στους ναζί και το βλέπουν μακροκοινωνικά. Δεν το συνδέουν με τη χειραγώγηση στην καθημερινότητα μας στη δουλειά στην πολιτική τα ΜΜΕ στις οικογένειες στα παιδιά μας. Σαν να μην μας αφορά, θεωρούμε ότι θα το πάθαιναν μόνο άνθρωποι χωρίς βούληση και κουλτούρα και φυσικά θεωρούμε ότι η συγκεκριμένη πρακτική είναι απολύτως καταδικαστέα.
Ξεχνούμε ή δεν γνωρίζουμε ότι όλοι σχεδόν είμαστε χειραγωγήσιμοι, εκ κατασκευής.
Ξεχνούμε επίσης ότι τίποτα δεν είναι άσπρο-μαύρο. Κάποιες φορές εν ονόματι των αποτελεσμάτων που είναι εκπληκτικά, οι στρατηγικές του κατάπτυστου φασισμού αποτελούν αναγκαιότητα. Το λεπτό σημείο είναι ο κώδικας ηθικής του ηγέτη και η μέθη της απόλυτης εξουσίας, αν υποθέσουμε ότι μπορεί να ελεγχθεί η κατάσταση.
Τέλος πάντων, και ο πιο ανυποψίαστος θεατής θα θορυβηθεί και θα μπει σε σκέψεις έστω και λιγάκι.
Από αυτό όμως μέχρι το να μπει στη διαδικασία να περάσει από κρισάρα κατά πόσο ο ίδιος μανιπουλάρει ή μανιπουλάρεται και μέσα από ποιούς μηχανισμούς εσωτερικούς και πρακτικούς, υπάρχει χάσμα δυσθεώρητο.
Το ξεβόλεμα είναι ζόρι... γενικώς...

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

EMOTIONAL LOOPS...


"...Πάντα με προλάβαινες
πριν ν΄ανοίξω την πόρτα της λήθης
για να μου δώσεις εκείνο το φιλί
το φονικό των αποστάσεων..."

Γιάννης Τόλιας


Δε θα μπορούσα να βρω στίχο πιο αντιπροσωπευτικό...

BILLIE HOLIDAY...